κακές γλώσσες 2...

του Σπύρου Γκουτζάνη

Η όψιμη κινητικότητα του κ. Κώστα Καραμανλή και οι χειραψίες του με ηγέτες διεθνούς ακτινοβολίας, όπως ο κ. Μπαράκ Ομπάμα και ο κ. Νικολά Σαρκοζί δεν κρύβουν τη δική του επικοινωνιακή υστέρηση και, κυρίως, το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η εξωτερική πολιτική του κ. Καραμανλή δεν διαθέτει στρατηγικούς προσανατολισμούς και περιορίζεται σε αμυντικές κινήσεις, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού μετράει ήττες σε όλους τους τομείς.

Ακόμη και στο Σκοπιανό δεν αξιοποίησε το πλεονέκτημα, με αποτέλεσμα να καταπίνει τις προσβλητικές αναφορές στη «Μακεδονία» από ηγέτες όπως ο κ. Ομπάμα και η κυρία Ανγκελα Μέρκελ. Στο Κυπριακό, στο οποίο ξεκίνησε με άρνηση του Σχεδίου Ανάν, τώρα τάσσεται υπέρ του διαλόγου των δύο κοινοτήτων για μια παραλλαγή του ίδιου σχεδίου εξίσου καταστροφική για τον ελληνισμό. Το άνοιγμα στη Ρωσία και η ενεργειακή διπλωματία έμειναν στη μέση. Οχι μόνο δεν ανταπέδωσε την πολιτική στήριξη του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά, αντίθετα, άφησε την υπουργό Εξωτερικών του να τάσσεται υπέρ της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη και, το κυριότερο, να ευθυγραμμίζεται με την αμερικανική πολιτική στο θέμα της Νατοϊκής περικύκλωσης με την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας, που για τη Ρωσία είναι κόκκινη γραμμή. Η προσέγγιση του με τον κ. Σαρκοζί είναι αβαθής, ενώ με το Βερολίνο οι σχέσεις του είναι σε κακό σημείο.

Στα Ελληνοτουρκικά σέρνει το κάρο της Τουρκίας στην Ευρώπη και έρχεται σε προστριβή με χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Την ίδια ώρα η Τουρκία αναπτύσσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αμφισβήτησης στην γραμμή Αιγαίο - Θράκη, χωρίς να βρίσκει αντίδραση.

Ο κ. Καραμανλής κατατρύχεται από το ατλαντικό σύνδρομο και από τον φόβο της Τουρκίας, στοιχεία που υπερπροσδιορίζουν τις κινήσεις του. Ετσι, ευθυγραμμίζεται χωρίς κανένα όφελος με τους Αμερικανούς και μετατρέπει τη χώρα σε δορυφόρο της Τουρκίας. Ο κ. Καραμανλής δεν έχει ούτε τις δυνάμεις -αλλωστε είναι και εμφανώς κουρασμένος, όπως δείχνουν τα photo opportunity με ξένους ηγέτες- ούτε τον χρόνο να αλλάξει ρότα. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει, όπως άλλωστε και στην εσωτερική πολιτική, είναι να φύγει μια ώρα αρχύτερα.

σχόλιο DramaNews: άρθρο που αποδίδει την πραγματικότητα, άρθρο το οποίο έρχεται να επιβεβαιώσει όλα όσα προαναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο μας! είναι νομίζουμε εμφανές πως πολιτική σε επίπεδο χώρας(εσωτερική) είναι δυνατό να κάνει κάποιος πολύ εύκολα, να κρίνει, να κατηγορεί, να "λασπολογεί" μη έχοντας βέβαια και ο ίδιος κάτι ουσιαστικό να προσφέρει, να αντιτάξει...ωστόσο όταν περνάμε σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική, εκεί φαίνεται το πόσο ευέλικτος, διπλωμάτης και "μάγκας" είσαι...
ποιο είναι το συμπέρασμα; ότι για το καθετί και για όποιο επίπεδο και εάν αυτό αφορά(διεθνές, εσωτερικό, τοπικό) απαιτείται συνεχής διεκδίκηση με επιμονή αλλά και υπομονή!