ελληνικότητα και πολιτικά κόμματα - μέρος δεύτερο

ακολουθεί αυτούσιο το δεύτερο μέρος του κείμενο του ομότιμου καθηγητή νομικής σχολή του απθ, όπως το λάβαμε, άρθρο που δημοσιεύθηκε και σε μηνιαίο περιοδικό.

του Ζήση Δ. Παπαδημητρίου

ηδη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και μετά το θάνατο του πρώτου κυβερνήτη της χώρας ιωάννη καποδίστρια, στην ελλάδα δημιουργήθηκαν τρία διαφορετικά κόμματα και συγκερκιμένα του γαλλικό, το αγγλικό και το ρωσικό κόμμα, εξέλιξη που είχε σαν αποτέλεσμα τον κοινωνικό και πολιτικό διαμελισμό του λαού μας, στην υπηρεσία αλλότριων συμφερόντων. αλλά και αργότερα, με λίγες ίσως εξαιρέσεις στη βενιζελική περίοδο διακυβέρνησης της χώρας, κριτήριο στην πολιτική ζωή του τόπου δεν ήταν η εξυπηρέτηση των συμφερόντωντου ελληνισμού, αλλά η υπακοή στα κελεύσματα ξένων δυνάμεων, οι οποίες, εκμεταλλευόμενες τις δυσκολίες του λαού μας στη διαχείριση της πράγματι ένδοξης ιστορικής και πολιτιστικής του κληρονομιάς, προωθούσαν με συστηματικό τρόπο το διχασμό.

δεν πρόφθασε η ελλάδα να απελευθερωθεί, και τα πολιτικά κόμματα, παρά τις θυσίες του λαού μας, υπακούοντας στους εκάστοτε ιδεολογικούς και πολιτικούς πατρόνες τους, οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. μεταπολεμικά και με φόντο τις τραυματικές εμπειρίες του εμφυλίου πολέμου, τα αστικά κόμματα καλλιέργησανμε συστηματικό τρόπο το γνωστό δόγμα του "ανήκομεν εις τη δύσιν", γεγονός που προκάλεσε μύρια τόσα δεινά στο λαό μας και ενίσχυσετη συμπλεγματική μας συμπεριφορά απέναντι στους παντός είδους ξένους.

απτο παράδειγμα της έλλειψης ελληνικής συνείδησης στη διαμόρφωση της πολιτικής των ελληνικών κομμάτων είναι η περίπτωση των σκοπίων που τείνει να εξελιχθεί σε εθνικό τραγέλαφο. το μεν κομμουνιστικό κόμμα, υπακούοντας στα κελεύσματα του στάλιν, αποδέχθηκε τις θεωρίες περί ίδρυσης ενιαίας ανεξάρτητης μακεδονίας και θράκης, ενώ τα αστικά κόμματα, δεν αντέδρασαν όταν ο στρατάρχης τίτο, μετά τη λήξη του β παγκοσμίου πολέμου, αποκάλεσε το νοτιότερο κρατίδιο της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της γιουγκοσλαβίας "μακεδονία". καθώς μαίνονταν ο εμφύλιος πόλεμος, τα ελληνικά αστικά κόμματα χάρισαν κυριολεκτικά το όνομα στους σλάβους των σκοπίων, με αντάλλαγμα το κλείσιμο των συνόρων από τον τίτο, γεγονός που διευκόλυνε τελικά τη συντριβή του δημοκρατικού στρατού, μια και δεν είχε, με εξαίρεση την αλβανία του εμβέρ χότζα, πλέον δυνατότητες ουσιαστικού ανεφοδιασμού από το εξωτερικό.

την ίδια ραγιάδικη στάση επέδειξαν οι κυβερνήσεις της δεξιάς στην περίπτωση της εξόντωσης του ελληνισμού της κωνσταντινούπολης, το 1955, της κατοχής της κύπρου, το 1974, εξυπηρετώντας πρωτίστως τα συμφέροντα του νατο και ειδικότερα της αμερικής, γεγονός που επιβεβαιώνει περίτρανα την έλλειψη ελληνικής συνείδησης, όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης οικονομικής ολιγαρχίας. η επίκληση της ελληνικότητας στην πολιρική ζωή της χώρας μας λειτούργησε συχνά ως προπέτασμα καπνού, για την απόκρυψη των πραγματικών αιτιών των εκάστοτε ταπεινώσεων που έπλητταν, κάθε φορά, καίρια την περηφάνια και συνακόλουθα την αυτοσυνείδηση του λαού μας.

Τα πολιτικά κόμματα θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβάλουν στη συγκρότηση μιας απαλλαγμένης από εθνικιστικές στρεβλώσεις και πολιτιστικούς εγωκεντρισμούς ελληνικότητας αποδεκτής από τον ελληνικό λαό, που θα τον βοηθήσεινα βρει τη θέση του στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, όχι εναντίον αλλά μαζί με τους άλλους λαούς. βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα στηρίζεται στην έννοια της παιδείας με την ευρύτερη σημασία του όρου και θα αναδεικνύει όλα εκείνα τα πνευματικά, πολιτιστικά και αγωνιστικά στοιχεία που αποτελούν την πολυτιμότερη κληρονομιά του λαού μας. όταν η ελληνικότητα παύει να είναι ιδεολογία και βιώνεται ως καθημερινότητα από τον έλληνα άνθρωπο, τότε μπορούμε ως λαός να είμαστε υπερήφανοι για την όποια προσφορά μας στο ανθρώπινο γένος.