παρεμβάσεις

παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις που αφορούν την πόλη μας αλλά και το νομό μας γενικότερα τις τελευταίες μέρες. είναι γεγονός πως γίνονται κάποιες προσπάθειες από όλους τους φορείς και τους υπεύθυνους, προσπάθειες άσκησης πολιτικής πίεσης σε ανώτερα όργανα, τα οποία με τη σειρά τους είναι υπεύθυνα για την λήψη αποφάσεων σχετικά με κρίσιμα ζητήματα που αφορούν άμεσα την περιοχή μας, όπως είναι αυτά της κατασκευής των φυλακών στο νικηφόρο, της διεκδίκησης εφετείου για την πόλη μας, την σύνδεση της πόλης μας με την εγνατία οδό και άλλα...
κάθε τέτοια προσπάθεια επιβάλλεται να γίνεται με υπομονή και επιμονή χωρίς οπισθοχωρήσεις στις διεκδικήσεις μας. θεωρούμε βασικότατο το ζήτημα της δημιουργίας των φυλακών στο νικηφόρο, από την στιγμή που πιστεύουμε πως η ύπαρξή τους στο νομό μας θα ενισχύσει σημαντικότατα και την ταυτόχρονη προσπάθεια δημιουργίας εφετείου στην πόλη μας. τα δύο αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως αλληλοεξαρτώμενα καθώς η επίτευξη δημιουργίας του ενός(φυλακές), λογικά θα χρησιμοποιηθεί και ως βασικότατο επιχείρημα δημιουργίας και του επόμενου(εφετείου).
αναφορικά με την σύνδεση της πόλης μας με την εγνατία οδό, ένα έργο σταθμό για την ανάπτυξη της χώρας, είναι πιστεύουμε αυτονόητο πως θα επωφελούσε ιδιαίτερα την ευρύτερη περιοχή μας καθώς η ύπαρξη ενός κόμβου θα είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση της "κίνησης" ενώ θα την "συμπαρέσυρε" σε μια οποιαδήποτε ανάπτυξη. πρόκειται για θέματα που απαιτούν προσοχή, σύνεση και σωστή διαχείριση από την μεριά όσων έχουν την δυνατότητα να πιέσουν και οι οποίοι πρέπει να παραμερίσουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες, κομματικές διαφορές και αρνήσεις "εντυπωσιασμού" προς όφελος του κοινού καλού και της ανάπτυξης της περιοχής μας.

στο σημείο αυτό θα θέλαμε να κάνουμε τις παρατηρήσεις μας στο άρθρο του κ. Στάθη Σαραφόπουλου με τίτλο: Αφερεγγυότητα και ανευθυνότητα.
αρχικά είναι πραγματικότητα αυτή η "κρίση" που όλοι καλούν, "κρίση" όμως που κατά τη γνώμη μας δεν προέκυψε το τελευταίο διάστημα για τους έλληνες πολίτες όπως συνέβη για τους υπόλοιπους ευρωπαίους. η "κρίση" αυτή βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη για εμάς την στιγμή που στην ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο οι οινονομίες των χωρών κατρακύλησαν. και βρισκόταν σε εξέλιξη για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα...νομίζουμε πως δεν είναι ρεαλιστής εκείνος που δεν έβλεπε την κατάσταση της χώρας πριν ξεσπάσει το νέο κραχ. οι μισθοί ήταν έτσι και αλλιώς χαμηλοί, ο πληθωρισμός βρισκόταν σε υψηλά επίπεδα, τα ποσοστά της ανεργίας πόσο μάλλον και στην περιοχή μας ήταν μεγάλα. έπειτα, επιχειρήματα όπως: ακόμη και οι απαισιόδοξες προβλέψεις της κομισιόν προβλέπουν έστω και οριακή άυξηση του ΑΕΠ στην ελλάδα κατά 0,1%, όταν προεξοφλούν ύφεση(μείωση ΑΕΠ) άνω του 2% για ολόκληρη την ευρώπη, δεν μπορούν να βρουν έρεισμα καθώς δεν μπορούν να συκριθούν σε καμία περίπτωση οι οικονομίες εκείνων των χωρών με την ελληνική. και αυτό γιατί η ελληνική οικονομία μη έχοντας ιδιαίτερες σχέσεις και επιρροή από τις αλλοδαπές(δεν υπάρχουν ιδιαίτερα σημαντικές επενδύσεις από το εξωτερικό) αποτελεί μια σχετικά "κλειστή" οικονομία, δεν επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από το ντόμινο που δημιουργείται σε τέτοιες περιπτώσεις.
έπειτα είναι λογικό και επόμενο να μην επηρεασθεί σε μεγάλο βαθμό από την ύφεση εφόσον θα λέγαμε πως η οικονομία της χώρας μας στηρίζεται περισσότερο στην παραοικονομία. στα ποσοστά που διαπιστώθηκε ότι βρίσκεται αυτή στην ελλάδα, είναι δύσκολο πράγματι να μιλήσουμε για μια υγιή όυτως ή άλλως οικονομία που λόγω αλλοδαπών επιδράσεων θα οδηγηθεί στην ύφεση. η ελληνική οικονομία, ας μας επιτραπεί η έκφραση, ακολουθεί το δικό της δρόμο ανεξάρτητα από αυτόν των οικονομιών των υπολοίπων χωρών...
και βέβαια το ζήτημα του υψηλού επιτοκίου δανεισμού είναι ένα από τα σημαντικότατα προβλήματα της χώρας, κάτι που επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ήδη βεβαρημένη κατάσταση και συμφωνούμε πως αποτελεί αποτέλεσμα κυρίως πολιτικής κατάστασης και πολιτικών επιλογών...ωστόσο παραμένει το ερώτημα πως κυβερνήσεις που ακόμη και σε ομαλές περιόδους δεν μπορούν να μειώσουν το κόστος δανεισμού, θα πετύχουν κάτι τέτοιο σε δύσκολες οικονομικά περιόδους, τότε που όλοι είναι επιφυλακτικοί και ιδιαίτερα προσεκτικοί ζητώντας περισσότερες εγγυήσεις για τα χρηματικά ποσά που δανείζονται. μάλιστα εάν κάποιος αναλογιστεί και αυτά που λέχθησαν παραπάνω σχετικά με την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, την έλλειψη επιχειρήσεων, επενδύσεων και εισροής κεφαλαίων από το εξωτερικό, τότε δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί την δεινή θέση της χώρας την παρούσα φάση.
τέλος, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί πρέπει διαρκώς να τίθεται το ζήτημα της στάσης που κρατάει η αντιπολίτευση. και μιλώντας για αντιπολίτευση εννοούμε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης...φυσικά εσείς αναφέρεστε κυρίως στο πασοκ ως παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης. πάντως εξακολουθεί να μας ταλανίζει το ερώτημα, παρακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις και διαβάζοντας δηλώσεις και άρθρα πολιτικών που πρόσκεινται στη κυβέρνηση, τελικά τι είδους συναίνεση ζητάει ο καραμανλής(;) αλλά και για πόσο καιρό θα πληρώνουν όλοι οι άλλοι τις επιλογές αυτής της κυβέρνησης(;)...ποιος καταλήγει να είναι ο ανεύθυνος και ο επιζήμιος για τα τραγελαφικά γεγονότα που ζούμε πλέον καθημερινά;